De Filter van het het Systeemro Water van de 2500 Liter/Uur Omgekeerde Osmose om Zoute TDS te verwijderen

2500 van de het Waterbehandeling System/RO van de Liter/Uur Omgekeerde Osmose het Waterfilter om Zout, TDS voor Drinkwater te verwijderen

DE BEHANDELING VAN HET OMGEKEERDE OSMOSEwater

De omgekeerde osmose (RO) is uiteindelijk in waterfiltratie. Dit superieure zuiverende proces verstrekt het hoogste kwaliteitswater, gemakshalve bij het wisselen van een kraan. Ten eerste, de filters van het de reinigingssysteem van het omgekeerde osmosewater het water door een koolstofpatroon die chloor en sediment verwijderen.

Wat is omgekeerde osmose?

De omgekeerde osmose verwijdert verontreinigende stoffen uit ongefilterd water, of voerwater, wanneer de druk het door een semipermeabel membraan dwingt. Het water stroomt van de meer geconcentreerde kant (meer verontreinigende stoffen) van het RO-membraan aan de minder geconcentreerde kant (minder verontreinigende stoffen) om schoon drinkwater te verstrekken. Het geproduceerde zoet water wordt genoemd permeate. Het geconcentreerde over verlaten water wordt genoemd het afval of de pekel.

Een semipermeabel membraan heeft kleine poriën die blokkeren verontreinigende stoffen maar watermolecules om toestaan te vloeien door. In osmose, wordt het water meer geconcentreerd aangezien het door het membraan overgaat om evenwicht aan beide kanten te verkrijgen. De omgekeerde osmose, echter, blokkeert verontreinigende stoffen van het ingaan van de minder geconcentreerde kant van het membraan. Bijvoorbeeld, wanneer de druk wordt toegepast op een volume van zoutwater tijdens omgekeerde osmose, wordt het zout door verlaten erachter en slechts schone waterstromen.

De belangrijkste vereisten van Omgekeerde Osmose (RO) proces zijn een membraan en een water onder druk. Andere vereisten omvatten prefiltratie om opgeschorte onzuiverheden en koolstof te verwijderen om chloor (schade het membraan) te verwijderen.

De meeste membranen verwijderen 90-99+ % opgeloste onzuiverheden afhankelijk van de onzuiverheid en de samenstelling van water.

De omgekeerde die Osmose, met prefiltratie wordt gecombineerd, kan 90 tot 99,99% van de opgeloste onzuiverheden verwijderen die in uw water verblijven.

De omgekeerde osmosesystemen (RO-Systemen) verwijderen zouten, micro-organismen en vele hoogte - molecuulgewichtnatuurlijke producten. De systeemcapaciteit hangt van de watertemperatuur af, totale opgeloste vaste lichamen in voerwater, werkende druk en de algemene terugwinning van het systeem.

Producteigenschappen:

01.The de componenten worden gemaakt van ingevoerde hoogstaand of binnenlandse producten met geavanceerde technologie.

02.High integratie en betrouwbare kwaliteit.

03.A hoge graad van automatisering, wanneer er een fout is het, met sterke capaciteit van automatische bescherming onmiddellijk zal tegenhouden.

04.High het ontziltingstarief, het is tot 98% of meer.

05.It keurt ingevoerde drukpomp met hoog rendement goed en met geringe geluidssterkte, die het werkende lawaai vermindert.

06.Reduce het energieverbruik, daardoor het drukt de verrichtingskosten

07.Reasonable structureer en minder die beroep, met de conventionele methode wordt vergeleken, het spaart meer dan 30%-ruimte.

08.The het gebruik van geavanceerd membraanbeveiligingssysteem, in het apparaat wanneer het parkeren, de gedemineraliseerde verontreinigende stoffen van de het membraanoppervlakte van de water automatische was, het schrapen preventie, verlengt de levensduur van de film.

09.Without breekbare componenten in systeem, geen behoefte aan belangrijke reparatie.

10.water de hoeveelheid en de waterkwaliteit zouden volgens werkende die vereisten kunnen worden aangepast, met gespecialiseerde software worden ontworpen, om de beste kostenprestaties te krijgen.

Hoe de Omgekeerde Osmosewerken?

De omgekeerde osmose is één van de processen die ontzilting (of het verwijderen van zout uit zeewater) mogelijk maakt. Voorbij dat, wordt de omgekeerde osmose gebruikt voor recycling, waterzuiveringsinstallatie, en kan energie zelfs veroorzaken.

De waterkwesties zijn een uiterst dringende globale bedreiging geworden. Met klimaatverandering kom ongekende milieu-effecten: torrential overstroming op sommige gebieden, droogten in anderen, toenemende en dalende zeeniveaus. Voeg aan dat de bedreiging van overbevolking toe -- en de vraag en de verontreiniging een het zwellen bevolking brengt -- en het water wordt één van de primordiale milieukwesties voor in de volgende generatie te letten op.

De waterzuiveringsinstallaties en de systemen passen nu omgekeerde osmose aan om sommige van deze belang te richten. In Perth, Australië (in het bijzonder droog en dor, nog omringd door overzees), is bijna 17 percent van het drinkwater van het gebied ontzilt zeewater dat uit een omgekeerde osmoseinstallatie komt [bron: The Economist]. Wereldwijd, zijn er nu meer dan 13.000 ontziltingsinstallaties in de wereld, volgens de Internationale Ontziltingsvereniging.

Maar terwijl weten dat de omgekeerde osmose kan zeewater in drinkwater omzetten nuttig is, wat wij werkelijk moeten begrijpen is hoe het proces voorkomt. Veronderstellend dat u een vrij goede greep op de definitie van „omgekeerde,“ hebt wij beginnen beter door een blik bij hoe te nemen de osmose werkt alvorens wij twee samenbrengen.

Wat verwijdert een omgekeerde osmosesysteem?

Een omgekeerde osmosesysteem verwijdert opgeloste vaste lichamen zoals arsenicum en fluoride door het RO-membraan. Een RO-systeem omvat sediment en koolstof ook filtratie voor een breed spectrum van vermindering. De koolstoffilters in een RO-systeem verwijderen chloor en slechte smaak en geuren, en de sedimentfilter verwijdert vuil en puin

Verwijdert een omgekeerde osmosesysteem…

Fluoride? Ja.

Zout? Ja.

Sediment? Ja.

Chloor? Ja.

Arsenicum? Ja.

VOCs? Ja.

Herbiciden en pesticiden? Ja.

Veel andere verontreinigende stoffen? Ja. De vermelde verontreinigende stoffen zijn een aantal van de populairste die degenen met een RO-systeem worden behandeld, maar het systeem verwijdert ook zwenkt van andere verontreinigende stoffen.

Bacteriën en Virussen? Nr. Als uw water uit een installatie van de stadsbehandeling komt, dan zou het reeds microbiologisch veilig moeten zijn. De omgekeerde osmose kan sommige bacteriën verwijderen, maar de bacteriën konden op het membraan groeien en potentieel uw watervoorziening ingaan. Om levende organismen en virussen te verwijderen, adviseren wij UVdesinfectie.

Verwijderingsverhouding van omgekeerde osmose op ionen

De omgekeerde Osmose verwijdert Mineralen

De omgekeerde Osmose (RO) verwijderde meer dan 90-99.99% van alle verontreinigende stoffen met inbegrip van mineralen uit de drinkwaterlevering (zie Figuur 1). RO verwijdert mineralen omdat zij grotere molecules dan water hebben. Het onderwerp van mineralen en RO leidde tot controverse en meningsverschil onder water en gezondheidswerkers. De Wereldgezondheidsorganisatie (de WGO) maakte verduidelijking dat de meerderheid van gezonde mineralen voor menselijk lichaam is uit voedsel of dieet supplementaire bronnen en niet van het drinken van leidingwater nodig is. Bovendien kunnen de mineralen in water worden gevonden voor menselijke gezondheden schadelijk zijn die. Het bewijsmateriaal is sterk dat het calcium en het magnesium essentiële elementen voor menselijk lichaam zijn (WQA, 2011). Nochtans, zijn een zwak argument om voor te stellen dat wij deze deficiëntie door waterverbruik (WQA, 2011) zouden moeten compenseren. Het leidingwater stelt een verscheidenheid van anorganische mineralen voor die het menselijke lichaam moeilijkheid het absorberen heeft (Misner, 2004). Hun aanwezigheid is verdacht in een brede serie van degeneratieve ziekten, zoals het verharden van de slagaders, de artritis, de nierstenen, de schaafwondstenen, het glaucoom, de cataracten, het verlies van het gehoor, het emfyseem, de diabetes, en de zwaarlijvigheid. Welke mineralen, vooral in „hard“ leidingwater beschikbaar zijn, zijn slecht geabsorbeerd, of verworpen door celweefsel kunnen de plaatsen, en, als geëvacueerd niet, hun aanwezigheid slagaderlijk obstakel, en interne schade veroorzaken (Dennison, 193; Muehling, 1994; Banik, 1989).